Σουηδία Μέρος Γάμα (μωρέ τη διπλωματική...:)))

Ήτανε μήνας Απρίλιος που η μικρή Αυστριακή μου πήρε τα μυαλά και κάπου τα έκρυψε.

Έτσι άρχισαν τα πέρα-δώθε Ουψάλα-Στοκχόλμη...

Εγώ έψαχνα να βρω τι ήταν αυτό που με είχα μαγέψει πάνω της... (εδώ η παμπάλαια έδρα όπου διδάσκονταν ανατομία όταν η ιατρική ήταν στις αρχές της...)

Στις 30 του Απρίλη ήταν η περίφημη γιορτή "Valborg" στην Ουψάλα. Ο ερχομός της άνοιξης!
Χιλιάδες κόσμου μαζεύτηκαν να δουν τον αγώνα με τις αυτοσχέδιες βάρκες που θα τσακίζονταν στον καταρράκτη...

Να ακούσουν τις συναυλίες...

Και να μεθύσουν... (μαζί και ο Πάτρικ!!!)

Μικροί και μεγάλοι διασκέδαζαν με την καρδιά τους...

Ενώ κάποιος βρήκε την ευκαιρία να ξεφορτωθεί ένα καναπέ που τον ταλαιπωρούσε...

Αν και ξέχασε να προειδοποιήσει αυτούς που ακόμα κάθονταν!!

Εγώ βρήκα την ευκαιρία μου να κατακτήσω τη Χριστίνα. Επιστράτευσα τις καλύτερες χορευτικές μου κινήσεις...

Την απαστράπτουσα εξυνάδα μου...

Το σιδερένιο θάρρος μου (εδώ μια απόπειρα να σώσω τον μεθυσμένο Πατρικ...)

Και την έκανα να καταλάβει ότι πεθαίνω γι' αυτήν...

Όπως καταλαβαίνετε, ήταν αδύνατο να αντισταθεί... Ποια θα μπορούσε άλλωστε;

Ήμασταν γεννημένοι ο ένας για τον άλλονα... Δε χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω απ'το δάχτυλό μας!

Μια μέρα βέβαια που ήρθε ο Ντίνο με την παρέα του στη Στοκχόλμη...

Και παρόλο που ένα dvd που μετράει προβατάκια με είχε κάνει να νυστάξω πάρα πολύ...

Και παρά το σκληρό ανταγωνισμό από τον Ισπανό Εουχένιο...

Φρόντισα να μας έχουνε και στην Ιταλία σε εκτίμηση... ;)

Βέβαια τα αισθήματα μου για τη Χριστίνα δεν αλλάζουν (έτερον εκάτερον...)
Μάλιστα την πήγα και στο μουσείο μοντέρνας τέχνης στη Στοκχόλμη.. (μη χέσω!)

Όταν την επισκέφτηκε η ταιριστή παρέα της!

Ήταν πια πολύ αργά να πείσουμε κανέναν για τη σοβαρότητά μας...

ΤΟ BE CONTINUED