Που θα μπορούσε να είναι και παγοθραυστικό...
Και με πήγε στην Αγία μου Πετρούπολη (και θαυμαστά τα τέκνα σου...)
Εκεί, φρόντισα να κάνω τους κατάλληλους φίλους... (Φραντσέσκο και Ντίνο)
... και μαζί ανακαλύψαμε ότι η Αγ. Πετρούπολη είναι μια πολύ ωραία πόλη...
Ή μάλλον... μια πανέμορφη πόλη...
Η οποία μας χάρισε υπέροχες αναμνήσεις...
... που έκαναν την επιστροφή μας κάπως μελαγχολική...
Έτσι, μετά από δέκα μέρες αποφάσισα να πάρω το "πλοίο της Αγάπης" (trombo-nave για τους Ιταλούς, γ...κάραβο δηλαδή) για τη Ρίγα της Λετονίας...
Εκεί γνώρισα τη Χριστίνα κι ένα παιδί που είχε τις μασχάλες του ανάποδα...
Κι αφου γυρίσαμε την όμορφη Ρίγα..
Κατάλαβα ότι ήταν ο άνθρωπός μου...
Και της λέω: "You are my human"...
TO BE CONTINUED...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου