Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Αγία Πετρούπολη (μέρος Άρφα)....

Ήτουνε ένα υγρό απόγευμα εκείνο όπου συναντηθήκαμε με τα άλλα ξέφρενα τέκνα του Εράσμιου Θεού στο τέρμινο της γραμμής των Βίκινγκ, σε μια τσαχπινιά του λιμανιού της Στοκχόλμης... Η πλάτη μου με προσμονή παρακαλούσε να απιθώσω χάμω το βαρύ, σχετικά, πισώδεμα (=back-pack αγγλιστί) ενώ το βλέμμα μου γυρόφερε μερικές φορές στα προσώπατα των συντξιδιωτών μου και σε δυο-τρία οπίσθια που άξιζαν περαιτέρας μελέτης.

"Μάλιστα" είπα από μέσα μου, "not bad... not bad", λέγω, όπως θα έλεγε και ένας πολύ σπουδαίος ποιητής του οποίου ξεχνώ το όνομα, και να με συχωρείτε... Αντίκρυ μου έστεκαν δυο παγκάκια στα οποία ύπαρχε χώρος αρκετός για να ακουμπήσω το πονεμένο μου κορμί και να πάρω μιαν ανάσα από το μακρύ περπάτημα. Στο ένα κάθονταν δυο παλικάρια, αμφιβόλου ποιότητος και προελεύσεως, ενώ στο δεύτερο έβλεπες ένα παλικάρι ξανθό, σκεφτικό και μόνο. Η αρχική μου πρόθεση, ήταν με σιγουριά να πάω να καθήσω δίπλα του, και για λόγους συμμετρίας, αν θες, ισορροπίας και δικαίου. Στο κάτω κάτω οι άλλοι δυο ήδη κουβέντιαζαν αναμεταξύ τους.

Όμως μια ακατανόητη βαρεμάρα στο να διανύσω τα δυο- τρία παραπάνω μέτρα που απείχε το παγκάκι του από μένα, με οδήγησε στη σιγουριά του κοντινότερου παγκακίου, αυτού δηλαδή με τα δυο τα παιδιά. Εκάθισα, συστήθηκα, και με σύντομες ερωταπαντήσεις μου έγιναν γνωστά όλα τα σημαντικά που τους αφορούσαν: Ιταλός και Ισπανός, Αντρέα και Μαρκ, σε Εράσμους στο Έρεμπρο, ενώ η προφορά του Ισπανού ήτανε τόσο δυσάρεστη που πιο πολύ εγώ αρνιόμουν να δεχτώ ότι καταλάβαινα τι έλεγε, παρά αυτός τα έλεγε λάθος. Τέλος πάντων, καλά παιδιά μου φάνηκαν, ειδικά ο Ιταλός, και η ώρα κυλούσε πολύ σιγά...

Με το βλέμμα να εποπτέυει άγρυπνο το χώρο και να καταγράφει συνεχώς την αναλογία αρσενικών-θυληκών (μια παλιά συνήθεια που την έχω απ'το στρατό..) άρχισα να παρατηρώ ότι στο παγκάκι του ξανθού μοναχικού τύπου, όπου για λίγα μόνο μέτρα δεν είχα καθήσει, συσσωρεύονταν τώρα κοπάδι τα κορίτσια! Δηλαδής, όχι μόνο είχανε κάτσει δίπλα του, αλλά και όρθιες ολόγυρα στέκαν στο τέλος καμιά δεκαριά θυληκά!!! "Πωωω, ρε φίλε, λέω, πόσο βρώμικα παιχνίδια παίζει η ζωή.. Χάθηκε ο κόσμος να κάθομαι τώρα κι εγώ μαζί τους, να πω πως άρχισε με το δεξί ετούτο το ταξίδι; Να δεις όμως που αν είχα κάτσει εγώ δίπλα του, αυτές θα είχαν έρθει εδώ που είμαι τώρα"!!!!!!

"Δε βαριέσαι όμως", σκέφτηκα αργότερα, "οι γυναίκες έρχονται και παρέρχονται, ενώ οι φίλοι μένουν........."

Πλάκα κάνω βέβαια!!!! Ποτέ δε θα σκεφτόμουν μια τέτοια σαχλαμάρα! Γαμώ την τύχη μου είπα και δεν αρχίσαμε καλά!!!!


ΤΕΛΟΣ ΑΡΦΑ ΜΕΡΟΥΣ

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ: Πώς τα έβαλα με τον θαλάσσιο ελέφαντα, παρουσία του βασιλικού ζεύγους! Πώς νίκησα σε μια αιματηρή παρτίδα σκάκι έναν σοφό διακοσίων δεκαεφτά ετών! Κι ακόμα: Ποια διάσημη Ελληνίδα τραγουδίστρια απεχθάνεται τα γεμιστά!

Αυτά και άλλα πολλά την ερχόμενη Τρίτη. Την Τρίτη, δηλαδή, που μας έρχεται. Όχι αυτή που πέρασε, ξέρεις...

3 σχόλια:

  1. Θα περιμένω με ανυπομονησία περισσή την αυριανή μέρα! Μα υπάρχει άνθρωπος επί γης που να μην τρώει τα γεμιστά; (με κιμά εννοείς;)

    Εδώ ο Χριστός δεν ανέστη, γιατί οι παπάδες λείπανε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το τεύχος της Τρίτης 6 Απριλίου ματαιώθηκε...μαζί με το γλάρο...
    Ζητούμε συγγνώμη από το μπερδεμένο μας κοινό. Αυτό είναι και το μόνο κοινό (πράμα) που έχουμε άλλωστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Α κατάλαβα, τόφερνε ο γλάρος στο στόμα του και πάει καλλιά του κι αυτό. Την επόμενη φορά πες να το στείλουν με το κτελ, πούναι πιο σίγουρο.

    Απογοητεύτηκα τώρα και πάω να τσακίσω λίγο βετζετέριαν αρνί πούμεινε από την Κυριακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή