Η ασυναρτησία, της ασυναρτησίας...

Γεια χαραντάν μάγκες! Πώς πάμε; Καλώς; Καλώς. Είμαι το λοιπόν τις προάλλες σε ένα μέρος που μας έχουνε πάει να μάθουμε ένα πολύ δημοφιλές σπορρρ (ο θεός να το κάνει) της Σουηδίας. Μαζεύονται λέει ένα τσούρμο τεμπέληδες, χωρίζονται σε δυο ομάδες, παίρνουνε από λίγες μπάλες ο καθένας και προσπαθούνε να τις πετάξουνε έτσι ώστε αυτές να σταματήσουνε όσο γίνεται πιο κοντά στο στόχο, που είναι λίγα μέτρα παρά πέρα.

Ιδού και το νέο αστέρι του αθλήματος:



Μα τι πάθος, τι μπρίο, τι στυλ! Μιλάμε για ζωώδη μαχητικότητα! Χρόνια προπονήσεων απαιτήθηκαν για να φτάσω σε τέτοια φόρμα... Τεσπα, παρόλη μου την υπερπροσπάθεια η ομάδα μου έχασε και είμαι και ο πρώτος που το παραδέχομαι δημοσίως. Εάν οι άλλοι το διαψεύσουνε, ζαμάν-φου..

Τώρα αυτά δεν έχουνε και πολλή σημασία, σαλάτες είναι για να περάσουμε στο κυρίως. Την ώρα δηλαδής που εμπήκαμε στον εν λόγω χώρο άθλησης, είδαμε παραδίπλα, μέσα σε μια φυσιολογική εκ πρώτης όψεως παρέα, να σουλατσάρει ένας κύριος που δεν κόλλαγε στην όλη εικόνα. Η φωτο τα λέει όλα...


Θα μπορούσε να είναι ένα κουίζ για παιδάκια που να λέγεται "Βρες τι δεν ταιριάζει", πάντως ο τύπος φερότανε πολύ νορμάλ, τις σούπερ δυνάμεις του τις έλεγχε απόλυτα και ούτε στο διάστημα εκσφενδόνιζε τις μπάλες του, ούτε πέταγε δεξιά κι αριστερά, ούτε λέηζερ έβγαζαν τα μάτια του, τίποτα. Όχι μπροστά μου τουλάχιστον..

Τι γύρευε όμως εκεί αυτός ο Σούπερ Ήρωας; Ένας ημίθεος ανάμεσα σε θνητούς, ένας ημίτρελος ανάμεσα σε τρελούς, ένας ημίγλυκος ανάμεσα σε γλυκούς... Μα, θα μου πεις, δεν έχουν κι οι Σούπερ Ήρωες το δικαίωμα να χαλαρώνουν που και που και να διασκεδάζουν με τους φίλους τους; Πρέπει συνέχεια να είναι στην τσίτα; Όχι βέβαια. Άλλωστε για αυτό το θέμα είχε μιλήσει και ένας από τους πρώτους Σούπερ Ήρωες, ο Ταρζάν. Το αναφέρει στο διάσημο βιβλίο του "Τσίτα, άσε με επιτέλους ήσυχο", ότι οι Σούπερ Ήρωες χρειάζονται προσωπικό χρόνο...

Και όμως, κάτι δε μου κολλούσε, πες το προαίσθημα, πες το υποψία, αλλά το μυαλό μου δεν ησύχαζε αν δεν έβρισκε την απάντηση στο τι έκανε εκεί αυτός ο Σούπερ Ήρωας! Τη λύση στην υπόθεση αυτή που προβλημάτιζε επίμονα τη λογική μου, ήρθε να δώσει η εξήγηση ενός Σουηδού φίλου: Αυτό στο οποίο ήμασταν μάρτυρες είναι απλώς ένα Σουηδικό bachelor party! Δηλαδή οι άντρες εδω πέρα, πριν παντρευτούνε δεν πετάνε τα λεφτά τους σε άχρηστες στριπτιζέζ, αλλά σε φαντεζί αποκριάτικα κοστούμια τα οποία φορούν δημοσίως με σκοπό τον εξεφτελισμό τους! Για φαντάσου! Παλικάρια να σου πετύχουνε όμως, ε;

Μωρέ λες να περνάνε καλύτερα έτσι; Υποθετικά μιλώντας, αφού οι Σουηδοί είναι πιο ανεπτυγμένοι από εμάς, δε θα έπρεπε να τους μιμούμαστε; Κάτι θα ξέρουνε, δε μπορεί. Κι εμείς πετάμε ένα σωρό λεφτά στο εμπόριο γυναικών... Αντί να βάλουμε ό,τι μας έχει περισσέψει από τα καρναβάλια και να βγούμε να γιορτάσουμε το τέλος της ελευθερίας μας! Άλλος καουμπόης, άλλος γκέι μητροπολίτης, άλλος... τρελοκοτσιδού μαθήτρια (γκουχ γκουχ!), σκεφτείτε τι ωραία που θα διασκεδάζαμε!

Ακούς εκεί... στριπτιζέζ! Απαπαπα...