Σπέραααα! Τι χαμπάρια; Όλα καλά; Μπράβο, χαίρομαι! Είμαι το λοιπόν τις προάλλες με τον Αυστριακό Χριστιανό φίλο μου και ένα τσούρμο Σιγκαπουριανούς (εξακολουθώ να μην είμαι σίγουρος αν αυτό είναι χώρα..) και πάμε σε ένα γεύμα που μας έχουνε ετοιμάσει, αλά σουηδικά! Δηλαδής, το μενού αποτελείται από μύξα σολωμού πάνω σε κρακεράκι (πρώτο πιάτο), μύξα πατάτας με σνίτσελ απροσδιορίστου κρέατος (κυρίως πιάτο) και μια κρέμα με σορόπια και μαϊντανό (μα τον άγιο!) για γλυκό.
Εκτός του ότι έπρεπε αυτά τα πράματα να τα φας, ανά τρία λεπτά με το ρολόι ο διοργανωτής, ντυμένος με μια φόρμα ελαιοχρωματιστή με κάτι στάμπες, σηκωνότανε απάνω και τραγούδαγε κάτι ακαταλαβίστικα σουηδικά τραγούδια ΤΗΣ ΤΑΒΛΑΣ (απ' ότι κατάλαβα) και εσύ έπρεπε όχι μόνο να σταματήσεις να τρώς, αλλά να τον συνοδέψεις στο φάλτσο του παραλήρημα, με οδηγό ένα φυλλάδιο με τα λόγια (ναι, τα σουηδικά!) που είχες μπροστά σου! Κι αυτό έπρεπε και να μας αρέσει! Έλα Χριστέ και κύριε... κύριε... εεε.. πώς είπαμε το μικρό σας; Α ναι! Κύριε Τάκη!
Λοιπόν το αστείο είναι άλλο. Στο τραπέζι δίπλα μας κάθονταν μια παρέα Κινέζοι, με τους οποίους φυσικά (επειδή είναι κι αυτοί γλεντζέδες και μερακλήδες σαν κι εμάς!) πιάσαμε αμέσως φιλιές. Μια Κινεζούλα λοιπόν μίλαγε με τον Αυστριακό και τον μάθαινε να γράφει κινέζικα στο i-phone της. Γιατί έχουνε ένα σύστημα οι Κινέζοι που ζωγραφίζεις το σύμβολο με το χέρι σου και αυτό αναγνωρίζει τη λέξη κι έτσι γράφεις μήνυμα πχ. Οπότε κάνω έτσι να ακούσω ποια λέξη του έδειχνε και τι βλέπω; Η πρώτη λέξη που της ήρθε της καημένης της κοπέλας στο μυαλό ήταν "μικρό"!!! Δηλαδή, σκέψου μαράζι που το 'χουνε οι Κινέζες, που από όλες τις λέξεις αυτή ήταν η πρώτη που της ήρθε!!!
Φυσικά έκανα την πανέξυπνη σκέψη ότι αν είχε γνωρίσει εμένα, η πρώτη που θα της ερχότανε θα ήταν "τεράστιο" (δεν κατάλαβα προς τι ο γέλωτας και ο βήχας Ιρένα και Έλλη...), έστω "μεγάλο"... άντε "κανονικό" ή "ανεκτό" ή... "δε βαριέσαι, καλύτερο από το τίποτα..."!!!
Τέσπα, εμένα μου φάνηκε αστείο, αλλά σε ποιον να το πω εκείνη την ώρα; Στους Σιγκαπουρέζους που θα παρεξηγιόντουσαν ή στον Χριστιανό που θα με αποκαλούσε αμαρτωλό και απωλωλό (έτσι γράφεται;) πρόβατο! Θου κύριε φυλακή το στόματί μου! Κύριε Τάκη...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και "ό,τι κι ό,τι" (εκ του χαριτωμένου ανεκδότου με το παιδάκι που ρωτάει τον μπαμπά του βλέποντας το πουλί του γαϊδάρου).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε βαριέσαι, μαζί σου θα το πάρεις..
Νομίζω ότι εδώ πρέπει να αναφέρουμε το ανέκδοτο, καθότι ίσως κάποιοι να μη το γνωρίζουν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάει ο μπαμπάς με το γιόκα του βόλτα στην εξοχή. Σε μια φάση, βλέπουν ένα γάιδαρο με το πουλί του να κρέμεται σε πλήρη ανάπτυξη (δεν ξέρω πόσες είχατε την τύχη να δείτε ένα παρόμοιο θέαμα...)
Ρωτάει λοιπόν το παιδί: Μπαμπά τι είναι αυτό;
Αυτό παιδί μου είναι ό,τι κι ό,τι, του λέει με άνεση ο πατέρας του.
Την άλλη μέρα, πάνε βόλτα το παιδί με τη μαμά του. Βλέπουνε πάλι το γάιδαρο, με το γνωστό εργαλείο, λέει με χαρά ο μικρός:
Μαμά ξέρω τι είναι αυτό, μου είπε ο μπαμπάς, να σου πω;
Να μου πεις.
Αυτό είναι ό,τι κι ό,τι!
Να πεις παιδί μου του πατέρα σου ότι αυτό είναι "ό,τι πρέπει" κι ότι το δικό του είναι "ό,τι κι ό,τι"!!!
---------------------------
Που κολλάει τώρα το ανέκδοτο, με την ανάρτησή μου, πραγματικά δεν καταλαβαίνω, αδυνατώ να απαντήσω! Αδυνατώ!