Το Σουηδικό φύλο

Γεια σας και πάλι μικροί μας φίλοι, εκεί στην μακρινή Ελλαδίτσα! Σήμερα θα μιλήσουμε για το Σουηδικό φύλο, το ένα και μοναδικό, γιατί δεν υπάρχουν περισσότερα εδώ πέρα. Θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ.

Στο αεροπλάνο μιλούσα με έναν Έλληνα που ζει και εργάζεται στη Σουηδία και μου έλεγε πόσο σοβαρά παίρνουν το θέμα της ισότητας οι Σουηδοί, ώστε ακόμα και οι άντρες έχουν καταντήσει φεμινιστές! Μου ανέφερε την κουβέντα που έκανε με κάποιον Σουηδό, όπου ήταν αδύνατο να τον πείσει ότι οι άντρες είναι καλύτεροι οδηγοί από τις γυναίκες. Ο Σουηδός μάλιστα μιλούσε με στοιχεία για το πόσο λιγότερα ατυχήματα παθαίνουν οι γυναίκες οδηγοί (αληθεύει, αλλά εν μέρει γιατί είναι λιγότερες από τους άνδρες οδηγούς, όσο και γιατί πηγαίνουν πιο σιγά γενικά). Τέλοσπαντων, αυτό είναι απλά ένα δείγμα της σχέσης των δύο (;) φύλων εδώ πέρα.

Στην πραγματικότητα εδώ πέρα δεν αποκλείεται οι γυναίκες να είναι και καλύτερες οδηγοί από τους άνδρες. Άλλωστε έχω παρατηρήσει πάνω κάτω τον ίδιο αριθμό γυναικών και ανδρών οδηγών λεωφορείων και ταξί. Αναρωτιέμαι αν θα έβλεπα τόσες γυναίκες και σε πιο "βαριά" επαγγέλματα, πχ στις οικοδομές ή στα λιμάνια. Ελπίζω να το διαπιστώσω όσο θα είμαι εδώ.

Οι σχέσεις των δύο φύλων με απασχόλησαν λοιπόν από την πρώτη στιγμή που έφτασα εδώ. Την πρώτη- δεύτερη μέρα μάλιστα, έκανα και μια βόλτα στην παλιά πόλη, όπου υπάρχουν και κάποια ανάκτορα. Συμπτωματικά, τη στιγμή που πλησίαζα το μεγαλόπρεπο κτίριο, λάμβανε χώρα κάτι σαν αλλαγή φρουράς, οποτε μια περίπολος πήγε να αντικαταστήσει την προηγούμενη. Από μακριά εντόπισα την τετραμελή περίπολο που επέστρεφε στο κτίριο και έτρεξα να βρω μια καλή θέση για να τους φωτογραφήσω. Ιδού η πρώτη φωτογραφία:


Με την προσοχή μου στραμμένη στην κάμερα και όχι στην ίδια τη σκηνή, ακούω μια φωνή που μου έκοψε τα ήπατα!!! Ο επικεφαλής του αποσπάσματος είχε δώσει κάποιο στρατιωτικό παράγγελμα. Μόνο που η φωνή του, παρόλη της την αυστηρότητα και τον τρόμο που προκαλούσε, ήταν ασυνήθιστα ψιλή... Και μετά από δύο δευτερόλεπτα επεξεργασίας, συνειδητοποιώ ότι το παράγγελμα το είχε δώσει γυναίκα και ότι αυτοί δεν ήταν 4 μαντράχαλοι αλλά τρεις μαντράχαλοι που τους οδηγούσε μια γυναίκα (νταρντάνα φυσικά...)


Μετά από αυτό το περιστατικό, κατάλαβα ότι εδώ πέρα είναι πολύ διαφορετικά τα πράματα. Γιατί εδώ δεν μιλάμε απλά για ισότητα. Εδώ τους έχουνε πάρει τον αέρα και μαζί και τα αρχ... και τους τα έχουνε κλειδώσει στη μπιζουτιέρα. Ψάχνουνε τα τέτοια τους οι Σουηδοί και δε τα βρίσκουνε!

Άλλο παράδειγμα. Επροψές ήμουνα στη σχολή και κουτσοδιάβαζα γιατί πρέπει να κάνω κι απ' αυτό μάλλον. Σε κάποια φάση μου ρθε σαν άνθρωπος να πα να κατουρήσω, σόρρυ κιόλας. Κατεβαίνω κάτι σκαλιά βλέπω από μακριά δυο πόρτες. Πάω κοντά, τι να δω! Και στις δυο υπήρχε το παρακάτω σήμα:

Δηλαδή δεν υπήρχε αντρών - γυναικών, ότι και να 'σαι κατουράς όπου θέλεις! Δε ξέρω πώς σας φαίνεται, εμένα μου έκανε εντύπωση. Κατούρησα βέβαια, αλλά ομολογώ μια ανησυχία μην κατουρήσω καθόλου απ' έξω την είχα... Κι αν έβγαινε από πουθενά κανένα χέρι και μου τ' άρπαζε και μου 'κοβε και τα δικά μου, τι θα 'κανα μου λες;;;

Για να μη μακρυγορώ με το φωτορεπορτάζ, φτάνουμε στο αποκορύφωμα. Στις εστίες που μένω, δεν έχει μόνο αλλοδαπούς φοιτητές αλλά και πολλούς Σουηδούς. Πάνε λίγες μέρες λοιπόν, που βγήκα να πάω στην πιτσαρία των εστιών, να πάρω μια πίτσα για βραδυνό. Όπως μπαίνω μέσα βλέπω ότι όλες οι τηλεοράσεις έδειχναν τον αγώνα Ίντερ - Μίλαν (2 - 0 έληξε για όποιον ενδιαφέρεται..), μεγάλο ματς και πράγματι πολλά τραπέζια ήταν πιασμένα από Ιταλούς κυρίως που έβλεπαν το ματς. Βρήκα όμως και γω μια καλή θέση για να τρώω και να βλέπω ταυτόχρονα. Στο μπροστινό μου τραπέζι εκτυλισσόταν η εξής σκηνή: δυο Σουηδοί συζητάν περί ανέμων και υδάτων κάτω ακριβώς από την οθόνη, ενώ λίγο πιο πέρα, με αναπόσπαστο ενδιαφέρον παρακολουθεί το ματς μια Σουηδή!


Και λες τώρα εσύ: μα καλά, εδώ είναι ο παράδεισος του άντρα! Να έχεις και γκόμενα που να ξέρει από μπάλα και να είναι κουκλάρα, τι άλλο θες; Λοιπόν, αρχίζω να έχω επιφυλάξεις παιδιά μ' αυτές τις Σουηδές... Κάτι μου λέει πως μια πατέντα δικιά τους θα' χουνε βρει εδώ και στο σεξ θα τον τρώει ο άντρας και όχι η γυναίκα! Να μου το θυμηθείς! Θα ρθει η ώρα να "πλαγιάσω" (αςςςςςς.. μου την έδωκα) με καμιά Σουηδέζα και θα φοβάμαι μήπως με πονέσει!!!!

Κερασάκι: το Σάββατο παίξαμε με κάτι άλλους Ερασμίτες ποδόσφαιρο 5 επί 5, σε κλειστό γυμναστήριο βέβαια. Μόλις τελειώσαμε μπήκαν να παίξουν οι επόμενοι που το είχαν κλείσει. Αποτελούνταν από 7 αγόρια και 3 κοπέλες, ντυμένες με σορτσάκια ποδοσφαιρικά, ψηλή κάλτσα, όλα κομπλέ...

Καλοί μου φίλοι γεια σας!

Χέι, από την χιονοσκέπαστη Στοκχόλμη, την φοιτητοξελογιάστρα, την τσίφτισσα, την καραμπουζουκλού!

Δεν έχω χρόνο για άλλα κοσμιτικά επίθετα, θέλω να κάνω μόνο μια μικρή αναφορά στις σχέσεις μου με το άλλο φύλο (δεν εννοώ αυτό της τυρόπιτας)!

Λοιπόν, οι σχέσεις μου με το άλλο φύλο θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες, αλλά άκου τι μπινιά έχει παιχτεί! Θεωρώ ότι αν θες να γνωρίσεις κοπέλες, καλό είναι να έχεις ένα δυο φίλους τουλάχιστον που να τους ενδιαφέρει το άθλημα, και μάλιστα να είναι και κομμάτι επιδέξιοι από τη φτιάξη τους, με νοείς;

Εμένα όμως, δε ξέρω πώς με μυρίζονται, μου 'χουν κολλήσει όλοι του κατηχητικού και όλοι οι ασιάτες της Στοκχόλμης, και δεν βλέπω να γίνεται πέσιμο ούτε το 2012! Άκου τι φίλους έχω κάνει και θα καταλάβεις:

• Ο ένας είναι Σουηδός γείτονάς μου στην εστία. Σουηδός λες, στη Σουηδία είμαστε, θά'χει φίλες, δε μπορεί, του γκέι, μια όμορφη δε θα ξέρει; Έλα που δεν έχει όμως! Γιατί είναι από την Ουψάλα, δεν είναι ντόπιος, κατάλαβες; Και όχι μόνο αυτό, είναι και ψιλοχαζούλης ο καημένος, πολύ καλό παιδί, αλλά για να βγαίνεις δεν είναι... Δεν πίνει στάλα αλκοόλ! Ποτέ! Ούτε μια μπύρα! Από κοκα κόλα σε σπράι και από φάντα σε νερό τον βλέπεις! Και σαν να μην έφτανε αυτό, έχει ευαισθησία στο θόρυβο και όταν μπαίνουμε στα πάρτυ βάζει αμέσως κάτι πραματάκια μές στ αυτί του, σαν τη γιαγιά μου τη συχωρεμένη! Καταλαβαίνεις ότι μ' αυτόν δεν θα γίνει προκοπή..
• Ο άλλος που αμέσως τα βρήκαμε και φαινότανε καλός είναι Αυστριακός. Στις φοτο θα δειτε που είναι όλο με ένα καπελάκι. Λέω κοινωνικός φαίνεται αυτός, κάτι θα κάμουμε... Τι μου ξεφούρνισε τις προάλλες; Ότι έχει κανονίσει να πάει για φαί με ένα Χριστιανικό σύλλογο!!! Μπα που να σε χαιρετήσουνε, εδώ ήρθες να αγιάσεις Χριστιανέ μου;;; Παρέα θα μονάσουμε, να μου το θυμηθείς! Σαν να μην έφτανε αυτό, αυτός γουστάρει πολύ τους ασιάτες κι έτσι έχω και εγώ κολλητιλίκια με:
• 3 Κορεάτες και 5 Σιγκαπουραίους (ή όπως το λένε τέλοσπάντων), με τους οποίους δεν πρόκειται ποτέ να κάμεις καμάκι, φυσικά! Το χειρότερο είναι, ότι ακόμη και μετά από 7 φορές που τους έχω δει, ακόμα δεν τους ξεχωρίζω, δε θυμάμαι ούτε μιανού το όνομα και άμα τους βλέπω στο δρόμο δε τους αναγνωρίζω!!!! Κι έρχονται οι καψεροί και με χαιρετάνε και με έχουνε και φίλο στο facebook και πολύ χαίρονται!!!!!

Αυτοί είναι οι πιο στενοί μου φίλοι και όπου νά'ναι θα το ανοίξω το Ίδρυμα, δεν υπάρχει περίπτωση, να μου το θυμηθείς!

Ιρένα μωρό μου, μην ανησυχείς, δεν πρόκειται ποτέ να πάω με άλλη γυναίκα! Όχι με αυτή την παρέα τουλάχιστον....
Φιλιά πολλά!

Οι πρώτες εντυπώσεις

Φίλοι μου, τώρα θα σας πω λίγες πρώτες εντυπώσεις από τη Σουηδία. Με συγχωρείτε που το καθυστέρησα, αλλά δεν είχα και πολλά πράματα να πω σε τόσο λίγο διάστημα που ήμουν εδώ. Πιστεύω ότι δεν σας έφτασα και στο σημείο να ανησυχήσετε για την υγεία μου! :)

Λοιπόν η Σουηδία είναι χιονισμένη (όπως είδατε και όσοι έχετε facebook) και τις πρώτες μέρες η θερμοκρασία κυμαινόταν από -7 έως -10, αν και είχε καθαρό ουρανό. Αυτές τις μέρες έχει μια ομίχλη και συννεφιά, αλλά η θερμοκρασία ανέβηκε στους -2 (μιλάμε για καύσωνα!!!). Ο ήλιος (όταν φαίνεται) βγαίνει κατά τις 7.30 και δύει γύρω στις 15.30, οπότε δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα περίμενα.

Τα σοκ των πρώτων δύο ημερών ήταν αρκετά. Πρώτα το κρύο, για το οποίο όμως ήμουν προετοιμασμένος. Ακόμα και τώρα όταν βγαίνω έξω φοράω και το ισοθερμικό μου εσώρουχο (αν και μάλλον είμαι ο μόνος που το κάνει :))))!! Έπειτα φυσικά με ξάφνιασε ο ήλιος που έδυσε με το που έφτασα. Αλλά κι αυτό το συνήθισα σιγά σιγά. Αυτό που δε ξέρω αν θα συνηθίσω είναι το κόστος ζωής εδώ!

Ενδεικτικά θα αναφέρω μερικές τιμές:

• Εισιτήριο λεωφορείου: 2 ευρώ
• Εισιτήριο μετρό: 4 ευρώ
• Κάρτα απεριορίστων διαδρομών για όλα τα μέσα: 64 ευρώ (φοιτ. 32)
  
• Μία πίτα κεμπάπ: 3-5 ευρώ
• Μίνιμουμ για μια μερίδα φαί: 6 ευρώ, αλλά δύσκολα βρίσκεις τόσο φτηνά (!!!)
  
• Στο ελληνικό εστιατόριο οι μερίδες είχαν από 8,5 μέχρι 15 ευρώ
• Μόνο στα Μακντόναλντς τρως με 4,5 ευρώ
• Μπύρα: 5 ευρώ
• Ποτό: 10 - 12 ετρώ
  

Ειδικά όταν πήρα ταξί να με πάει στο ξενοδοχείο την πρώτη μέρα, η απόσταση στην Ελλάδα θα ήταν η ελάχιστη, άντε 4 ευρώ. Εδώ πλήρωσα 12!! Άντε πες ήταν και οι βαλίτσες. Αλλά ταξί δε με βλέπω να ξαναπαίρνω..

Άσε που δε δίνουνε και ρέστα! Άμα είναι μέχρι 1-2 ευρώ τα κρατάνε από μόνοι τους! Επειδή με βλέπω να ζητιανεύω για το εισιτήριο της επιστροφής, ζητάω πάντα τα ρέστα, ακόμα και 20 λεπτά να είναι. Κι ας τους κακοφαίνεται. Δηλαδή, τι γράφεις στην τιμή 7,90 άμα πρόκειται να κρατήσεις 8;;;

Τέλος πάντων, αρκετά σας ζάλισα με την τσιγγουνιά που με έχει πιάσει. Ας πούμε για τους Σουηδούς. Οι οποίοι είναι όλοι κούκλοι και κουκλάρες (για να το πω σεμνά) και 2 μέτρα ψηλοί. Νιώθω κοντός όποτε κυκλοφορώ έξω, πραγματικά. Επίσης, ακόμα δεν έχω δει ούτε ένα παχύσαρκο άτομο (!!!!!), αντίθετα όλοι και όλες είναι πολλοί γυμνασμένοι και σε τέλεια φυσική κατάσταση. Λες κι έχουνε τα τέλεια γονίδια.

Αλλά φυσικά δεν υπάρχει μόνο αυτή η "Αρία" ξανθή φυλή, αλλά και πολλών άλλων ειδών Σουηδοί, αραβικού τύπου, κινεζικού τύπου, μαύροι, και ένα σωρό άλλοι. Υποθέτω ότι για αυτό το λόγο όλοι μου μιλάνε Σουηδικά στην αρχή. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε βοηθάει να διακρίνεις τους ξένους.

Σαν χαρακτήρες, από το ελάχιστο που έχω προλάβει να έρθω σε επαφή, είναι εξαιρετικά φιλικοί κι εξυπηρετικοί, αλλά και λιγομίλητοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι. Είναι φοβερά εργατικοί και σ' όποιο κτίριο και να κοιτάξεις θα δεις κάποιον να δουλεύει στο λάπτοπ του. Βγαίνουνε μόνο Παρασκευή και Σάββατο και πίνουνε μέχρι να γίνουνε κλόκες! Ξοδεύουνε τεράστια ποσά σε ποτά όταν βγαίνουνε. Πίνουνε κυρίως μπύρα και σαμπάνια!!!

Στο μετρό κάνουνε πιο πολλή φασαρία από ότι εμείς (όταν έχουν κάποιον να μιλήσουν βέβαια)!!! Μου είπαν ότι εδώ μπορείς να κάνεις ότι θέλεις (που να μην βλάπτει τους άλλους) χωρίς να σου πει κανείς τίποτα! Δεν έχουν περιορισμούς, είναι απόλυτα ελεύθεροι. Αυτή η ελευθερία μάλλον είναι που τους κάνει έτσι μελαγχολικούς και χαμένους και όχι σαν κι εμάς που έχουμε ένα στόχο στη ζωή μας: να παραβούμε όσο πιο πολλούς νόμους μπορούμε.

Φυσικά έχουν εξαιρετικές δημόσιες υπηρεσίες, και ο κρατικός μηχανισμός είναι άψογος, αλλά το σύστημα υγείας τους δεν είναι τόσο καλό όσο φαίνεται. Μου τα έλεγε ένας έλληνας γιατρός που δουλεύει εδω και ήμασταν μαζί στο αεροπλάνο. Το κράτος σου παρέχει μεν τα φάρμακα, αλλά δεν κοιτάει να σου δώσει τα καλύτερα, αλλά τα φτηνότερα φάρμακα! Κι ας έχουν πιο πολλές παρενέργειες! Επίσης οι γιατροί (κατά τη γνώμη του) δεν είναι τόσο καλοί όσο οι δικοί μας και τα ιατρικά λάθη είναι συχνό φαινόμενο. Ας πούμε ένα περιστατικό σαν του Κακαουνάκη δε θα έκανε εντύπωση σε κανέναν εδώ, ούτε καν θα συζητιόταν.

Αυτά για τώρα, γιατί πείνασα!

Να κλάψω ή να γελάσω;;;;;;;;;;

Λοιπόν φίλοι μου, να που η πρώτη μου ανάρτηση ξεπήδησε από μόνη της, από την αναγκαιότητα να μοιραστώ μαζί σας το κωμικοτραγικό περιστατικό που μου συνέβη απόψε (και σε ποιον άλλο θα συνέβαινε βέβαια;;;). Και ενώ θα έπρεπε τώρα να πάω κατευθείαν για ύπνο (είναι 4 το πρωί) γιατί έχω ξύπνημα αύριο, νιώθω ότι δεν πρέπει να αφήσω στιγμή να πάει χαμένη για να σας πω τα κατορθώματά μου, ούτε λεπτομέρεια να ξεχαστεί!!!!

Είναι Παρασκευή λοιπόν σήμερα και επειδή όπως φαίνεται οι Σουηδοί βγαίνουν μόνο Παρασκευή και Σάββατο, λέω δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσω μέσα, θα βγω οπωσδήποτε. Επειδής όμως τις λίγες μέρες που είμαι εδώ δεν έχω προλάβει να κάνω φίλους που να κρατήσω τα στοιχεία τους, οι επιλογές μου περιορίζονται σε έναν Ισπανό που είναι στην ίδια φάση με μένα και στα 3-4 παιδιά που μένουμε στον ίδιο όροφο. Αφού λοιπόν τρώω χυλόπιτα από τον Ισπανό, αλλά και το Σουηδό και τη Λευκορωσσίδα (!!!) γείτονές μου, λέω δε γ...μιέται, θα πάω μόνος μου για ένα ποτάκι.

Στη στάση που περιμένω το λεωφορείο, (-2 έλεγε ότι είχε έξω, όχι τρομερά πράματα...) να σου την πετιέται και ξεπροβάλλει η Ιρανοσουηδή γειτόνισσά μου (ασκημούλα) με μια φίλη της (χμμ...). Χαιρετιόμαστε και τα λοιπά, πού πας; δεν ξέρω, ε έλα μαζί μας βρε παιδί, και δεν έρχομαι; Ωραίααααα...

Στο λεωφορείο, όμως είναι κι ένας άλλος γείτονας (είμαστε καμπόσοι το ξέρω, είναι μεγάλα κτίρια) Σουηδός κι αυτός, που τον είχα δει μόνο μιια φορά. Και αρχίζουνε με την Ιρανή τα γυναικουλίστικα και τα "βρε φιλενάδα!!!" και τα "άντε μωρή από δω" και τα τοιαύτα. Στα σουηδικά τα λέγανε βέβαια, αλλά εγώ τα καταλάβαινα, τέτοια λέγανε. Χαριτοδιπλωμένος το λοιπόν ο Σουηδός...

Ωστόσο, το παλικάρι δεν ήρθε μαζί μας, αλλά μας αποχωρίστηκε σύντομα. Εγώ με τα δυο κορίτσια πήγαμε σε ένα μπαράκι, που τις περίμενε μια παρέα, Σουηδοί αμιγώς, αλλά καλά παιδιά (παρόλα αυτά έπρεπε να την καταλάβω από κει την γκαντεμιά μου, στις πέντε Σουηδέζες, μια αντικειμενικά ωραία δεν ήτουνε!!!). Τεσπα, ήπιαμε το πιοτί μας, αυτοί τις μπύρες τους δηλαδή, ψιλοκουβεντούλα και τα λοιπά, να μην πολυλογώ, πάει μία η ώρα κι ανοίγουνε τα φώτα να κλείσει το μαγαζί. Τώρα εγώ, πρώτη νύχτα έξω, μου κακοφαίνεται να γυρίσω σπίτι από ΤΙΣ μία... Τι θα κάνετε κορίτσια; θα φύγουμε, εγω μου λέει η Ιρανή θα πάω στου Κένι (του χαριτοδιπλωμένου που ανέφερα παραπάνω) θες να ρθεις; Δε βαριέσαι λέω, από να γυρνάω μόνος μου, ας πάω εκεί που ξέρω δυο αθρώπους να πω μια κουβέντα, να ναι κάποιος να μου φυσήξει το μάτι αν χρειαστεί!!! (για όσους κατάλαβαν...)

Καταλήγουμε να βγούμε απο το μετρό (παρεπιπτώντως, εδώ έχει μετρό όλη νύχτα, κάθε νύχτα, καλή φάση) κάπου στο κέντρο, και αρχίζει η ιρανή τα τηλέφωνα με τον Κένι και να με τραβολογάει μια από δω μια από κει, να μην ξέρει που πηγαίνουμε και που βρισκόμαστε (3 χρόνια μένει στη Στοκχόλμη το βούρλο!!) και να της λέω δως τον μου να συνεννοηθώ εγώ, πιο γρήγορα θα τη βρούμε την άκρη! Τίποτα αυτή. Το πουτσόκρυο εντωμεταξύ πουτσόκρυο...

Με τα πολλά καταλήγουμε έξω από το μαγαζί που ήταν ο Κένι και βγαίνει και μας βάζει μέσα.

Παύση.















Γαμώ την τύχη μου την καριόλα, γαμώ την ευτυχία παπαγιαννοπούλου, γαμώ τα άστρα live, πού με έβγαλε η ρουφιάνα νομίζετε, πρώτη μου έξοδο στη Στοκχόλμη;;;; Που να χαιρετήσω το Ζέζα και το Μπόρδολο παρέα, αν έχεις το θεό σου, σε ΓΚΕΙ ΜΠΑΡ με πήγε η καρ...όλα, που να της κάτσει το κορν φλέηκς στο λαιμό και να μην κατεβαίνει, το καταλαβαίνεις;;;; Σε ΓΚΕΙ ΜΠΑΡ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ω, τι γινόταν εκεί μέσα! Ω, να είναι ΤΙΓΚΑ στις αδελφές και να μην χωράς να σταθείς και να χοροπηδάνε σα τα παρτσακλά από δίπλα σου!!! Ω, μάνα καημένη!

Είχε και δυο ζευγάρια κανονικά, από τα δικά μας, δε λέω, αλλά όλα τα άλλα, παιδιά, ήτανε... τι να σας λέω! Ω, σκουλαρίκια. Ω, αμάνικα. Ω, αγκαλιές και φιλιά. Ο Παράδεισος της αδερφής!! Και να έχω τον Κένι (που με το που με είδε με φίλησε στο μάγουλο, μην ξεχάσω να το πλύνω πριν ξαπλώσω...!!!) και μια άλλη αδερφή φίλο του να μου κουνιούνται και να μου κάνουν σκέδια!!!!

Γαμώ την Ευτυχία Καδή και τους Wailers! Γαμώ την κυπριακή κοινότητα του δήμου ζωγράφου! Γαμώ τα αδέσποτα!

Τέλος πάντων, τι να κάνω, να μην είμαι αγενής, γείτονας μου είναι το παιδί, σουηδία είναι εδώ, νορμάλ πράματα, ας πιω μια μπύρα και φεύγω. Τι το 'θελα;;; Η ρουφιάνα η Ιρανή, που το 'ξερε τη νίλα που έχω πάθει και επίτηδες δε με είχε προειδοποιήσει, να με κοιτάει συνομωτικά και να γελάει και να μου λέει "μπορεί να σου φέξει απόψε" και να μου δείχνει πότε τον ένανε και πότε τον άλλονε τις αδερφές που περνούσανε και να μου κάνει νόημα "σ' αρέσει αυτός;". Πώς δεν την έπνιξα τη ρημαδοπουτ...να, δεν ξέρω, που να χτυπάει το ξυπνητήρι της κάθε βράδι μοναχό του όποτε θέλει, από τις 3 μέχρι τις 5.30 και να μην κλείνει....

Κι από δίπλα να μου χορεύει σα ξεκούρδιστο ο φίλος του Κένι, που πραγματικά λυπόμουνα που δεν τον έβγαζα φωτογραφία να σας τον δείξω, πιο γελοία φάτσα παιδιά δεν μπορεί να υπάρξει (ανταγωνίζεται σοβαρά τη δική μου). Εγώ εντωμεταξύ ήμουνα παγοκολώνα, αγγούρι, να μην πάρει κανείς θάρρος και μου πει κανένα "λύγισ' τη μεσούλα σου ομορφόπαιδο" κι έχουμ' άλλα, οπότε σε μια στιγμή τι γυρνάει, παιδιά, και μου λέει;

"Where are your dance moves"???

"I left them at home!" του λέω...



Από κει κι έπειτα λέω εγώ παιδιά την κάνω, κάτσε έρχομαι κι εγώ μου κάνει η #@&%$%ιρανή, να μη γυρνάει μόνη της, και φεύγουμεεεεεε.....

Και να την έχω σ' όλη τη διαδρομή να μου γελάει και να με κοροιδεύει και να φωνάζει δυνατά μες στον κόσμο, πώς κάνεις έτσι, σε γκέι μπαρ πήγες, δε χάλασε ο κόσμος!!! Γαμώ τα ραδιοκασετόφωνα και τους αερόσακους γαμώ! Τέλοσπάντων, για να τελειώνουμε. γιατί πήγε πέντε η ώρα, άκου να δεις της λέω, το σημερινό στο χρωστάω και θα το πληρώσεις και ούτε να το ξεχάσω πρόκειται, και ο βασικός λόγος (το ήξερα ήδη στο μυαλό μου) που δε θα το ξεχάσω ποτέ, είστε εσείς, μ...νόπανα, που θα με κοροϊδεύετε και θα γελάτε στον αιώνα τον άπαντα, που να σας χαιρετήσουνε, και θα το κάνετε ολόκληρο θέμα... Μια τόση δα εξοδούλα, μια ωρίτσα σε ένα μπαράκι, σιγά τα αυγά...

Λοιπόν, ακούω ιδέες, τι θα της κάνω της Ιρανής; Για πείτε...

Υ.Γ: Ξέχασα να αναφέρω ότι είχε και γυναίκες μέσα, οι πιο πολλές φαινόντουσαν ότι ήταν guys (όπως μου είπε η ιρανή), αλλά ήτανε και δυο κουκλάρες... πςςς!! Που έλεγες "το κόβω και γίνομαι λεσβία τωραδά, επιτόπου!!!!"

Λοιπόν αυτά για αρχή από τη μακρινή Σουηδία, φιλάκια αγάπες μου!!!! BYEEEEE!!!!OYYOYOYYYYY!!!



ΥΓ 2: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους γκέι, ο λόγος που υπερβάλω λίγο είναι για να γελάσουν οι φίλοι μου και όχι γιατί ήρθε και το τέλος του κόσμου...